حضرت آیة اللَه حاج سیدمحمدمحسن حسینی طهرانی در شرح روایت عنوان بصری در رابطه با فنای اصحاب سیدالشهداء علیه السلام در آن حضرت می فرمایند :
یک روز در کربلا در خدمت مرحوم آقاى حدّاد- رضوان اللَه علیه- بودیم، مرحوم والد هم بودند، والد بزرگ ما، جّد مادرى ما، مرحوم حاج آقا معین شیرازى- رحمة اللَه علیه- ایشان هم حضور داشتند. یک مطلبى را ایشان از آقاى حدّاد سؤال کردند ولکن مرحوم آقا جواب دادند. ایشان سؤال کردند که:
در زیارتی که از امام صادق علیه السلام راجع به شهداى کربلا وارد شده است ( زیارت سیدالشهداء در روز عرفه) ، حضرت می‌فرمایند :” السّلام علیکم یا اولیاء اللَه و احبائه، السّلام علیکم یا اصفیاء اللَه و اودائه، السّلام علیکم …،” بعد به دنبال آن مى‌فرمایند: “بابى انتم وامّى” ؛ پدر و مادر من فداى شما باد!
چطور ممکن است امام علیه السّلام بیاید در قبال مزار مطهّر آنها و بگوید: “بابى انتم وامّى” ؛ این کلام دلالت بر این مى کند که امام علیه السّلام در مقام تعلیم به ما می باشند ، که وقتی ما در کنار آن مقامات مى‌ایستیم همین مطلب را بگوئیم، والّا چگونه امام زمان علیه السّلام بیاید در کنار آنها بایستد و بگوید: “بابى انتم و امّى؟!”
مرحوم آقا در جواب این مطلب فرمودند:” نخیر! هیچ اشکالى ندارد، منافانى ندارد که خود امام علیه السّلام بیاید و در اینجا این مطلب را بفرماید ؛ و جهتش هم این است که این ارواح مطهّره اى که الآن در اینجا مدفون هستند، اینها الآن دیگر جنبه استقلالیت ندارند. اینها وقتى که در روز عاشورا آمدند زیر خیمه امام حسین و در تحت ولایت آن حضرت قرار گرفتند ، دیگر امام حسین شدند. نه اینکه هر کدام از اینها یک امام حسین بشود، امام حسین یکیست، دو تا امام حسین ما نداریم، ولى اینها دیگر آن جنبه غیریت با سیدالشّهداء را از دست دادند و فانى در ذات و ولایت آن حضرت شدند.